Folco zegt:

Wanneer een boek in de titel of synopsis of omslag verwijst naar seks, ben ik sceptisch. Als je dat erbij haalt om je boek te verkopen, vrees ik dat je een gebrek aan kwaliteit compenseert. Bij De geschiedenis van mijn seksualiteit zette ik me er overheen: omdat ik uitgeverij Das Mag hoog heb zitten en een boeiend interview las met de schrijver: Tobi Lakmaker. En voor wie vindt dat interviews met de schrijver genegeerd zouden moeten worden: in het boek zegt Sofie Lakmaker (de vroegere naam van Tobi, hoofdpersoon en verteller van De geschiedenis van mijn seksualiteit), dat dat maar onzin is, dat van ‘de auteur is dood’, zoals literatuurwetenschappers leren. Sofie zegt: ‘Verschrikkelijk beledigend, vond ik dat. Ik weet jullie te vinden, als jullie mijn intenties laten voor wat ze zijn. [..] Mocht dit boek ooit besproken worden bij een werkgroep Literatuurwetenschap -- bel me even. Dan stap ik op de fiets en doe ik uit de doeken wat al mijn intenties waren.’ Ik zocht trouwens de quote terug en las het boek bijna direct nog een keer, omdat het zo enorm lekker en meeslepend geschreven is. Daarnaast zit er in het laatste hoofdstuk een twist die maakt dat je het boek weer anders leest, en het is heel erg de moeite waard om het met die nieuwe kennis in je achterhoofd opnieuw deze jaren van opgroeien, experimenteren, falen en liefhebben te beleven. Terwijl ik dit boek las moest ik letterlijk op elke pagina minstens één keer lachen. En dan echt zo erg dat je degene naast je in bed ermee wakker maakt. Maar dit is meer dan een hilarisch portret van een jong mens dat zich door de wereld heen worstelt, dit is gewoon een bizar goed boek. Dat ik nu meteen nog een keer ga lezen, zoals je je jeugd altijd nog eens over zou willen doen met de kennis van nu. En omdat Tobi nu een maat van me is, die ik graag nog eens zie.